Zapobieganie wykluczeniu społecznemu osób niepełnosprawnych, utrzymywanie przez nich zdolności do pracy, a także współpraca osoby niepełnosprawnej, lekarza i pracodawcy to najważniejsze elementy systemu wspierania aktywności zawodowej i społecznej osób cierpiących na choroby przewlekłe. O tych kwestiach dyskutowano w Senacie r., podczas konferencji „Zdrowie, aktywność, konstruktywność. Wyzwania polityki zdrowotnej i społecznej wobec osób niepełnosprawnych”.
Otwierając senackie spotkanie, marszałek Stanisław Karczewski podkreślił, że dzięki nowym technologiom rzeczywistość zmienia się na korzyść osób niepełnosprawnych. Nadal jednak problem ich aktywizacji jest niezwykle ważny. Dlatego potrzebne jest nie tylko wsparcie obywatelskie, ale także podejmowanie odpowiednich działań przez państwo.
Pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych Krzysztof Michałkiewicz zaznaczył, że mimo iż osoby niepełnosprawne mają takie same prawa jak pełnosprawne, ich możliwości są ograniczone. „Jakość życia osób niepełnosprawnych w ostatnich 30 latach istotnie się zmieniła. Kiedyś walczyliśmy, aby takie osoby mogły pracować. Teraz mówimy o tym, aby ta praca była dobra, aby jakość życia tych osób też była dobra” – dodał. Zwrócił też uwagę na proces deinstytucjonalizacji opieki i wspierania osób niepełnosprawnych.
Z kolei prezes Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych Robert Kwiatkowski wskazał na problemy związane z zatrudnieniem osób niepełnosprawnych, w tym z orzeczoną niepełnosprawnością. W Polsce pracuje zaledwie 24% (w administracji państwowej 3%) takich osób, a w krajach UE – 45%. W jego opinii należy stworzyć system przyjazny zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, a pracodawca nie powinien ponosić wszystkich kosztów z tym związanych.
W dyskusji senator Ryszard Majer zwrócił uwagę na dysproporcje w dostępie do rehabilitacji występujące pomiędzy niepełnosprawnymi mieszkańcami miast i niewielkich ośrodków wiejskich w naszym kraju.
